Øvelegen? Eg??

Eg går på Vikjo eller på butikken, og eg helsar på kjende til høgre og venstre når eg passerar. Likevel kan det førekoma at eg avogtil verkar øvelegen.
Men eg er ikkje øvelegen, eigentleg. Eg berre helsar ikkje alltid på kjentfolk. Det er ikkje det at eg ikkje vil, eg berre kjem ikkje på det der og då. Verken at eg kjenner vedkomande, eventuelt er "på hels med", eller at det kunne vore på sin plass med eit nikk eller "Heisann!". Når eg går for meg sjølv, har eg det nemlig ofte veldig travelt inni hovudet. Eg diskuterer med meg sjølv, gjentar eller fortset ein samtalen frå tidlegare, planlegg neste trekk, kjem med gode forslag til middag, eller kva eg burde sagt til den sure butikkdama i stad. Og då er det vel klart at hovudet ikkje har kapasitet til å ta inn at her passerer nokon eg kjenner?