Tilbake til det vanlege

Ja, så hadde kvardagen innhenta meg igjen! Jobbing, ungar, middag som ingen vil eta, eksamenslesing og "må-koma-meg-i-gong-igjen-med-skrivinga-no-samvittingheten".. Uff, når eg skriv det slik, ser eg at kvardagen ikkje ser heilt bra ut. Men det er den altså! For eg likar jo dette livet! (reint bortsett frå "likar ikkje" når eg har laga middag..).
Guatemalareisa verkar vera eit heilt fjernt minne, nesten ein draum.

Mange spør korleis eg har hatt det på tur, og eg kan ikkje sei anna enn at det har vore fantastisk. "Fortell då!", seier dei. Men kor skal eg begynna? Eg seier at dei får koma og sjå bileta, så kan eg heller fortelja utifrå det. Legg ut nokre her, som ei avrundinga av Guatemala-epoken i mitt liv.
For denne gong, forhåpentlegvis.

Marknadsdag framfor kykja i Comalapa.

Handel av blomar og tekstil.

Muren på sida av vegen inn mot Comalapa er dekorert av maleri som syner historia til landet. Lokal ungdom holdt på å friska opp malinga då me reiste heim.

Lokaltransport. Tuk-tuk og chickenbus passerer Hotel Piscaya i Comalapa.

Tuk-tuken frå innsida. Tre Quetzaler per pers (ca. Kr 2,10) for ein tur.

Ferja mot Monterrico klar for avgang.

40 minuttar på floden, med ein 25-hestars påhengs som drivkraft.

Solnedgang i Stillehavet sett frå hengekøya.

På veg hit eller dit nok ein fin kveld. Leigde ein lokal sjåfør med bil som frakta oss trygt rundt i landet. Mindre trygt når dròget av eit vogntog, full-lasta av sukkerrør (nokre hakk lenger framfor) køyrde forbi oss.

Eg besøker galleriet til Oscar Pèren, kjend kunstnar i Comalapa, og møter kunstnaren sjølv. Kjøpte to små, fargerike bilete.

Heimebesøk med lunsj og tekstilkjøp. Eg blei prøvekanin, og dei fekk bevist at tradisjonelle kler også passar til norske storleikar.

 

Meir marknad. Her kjøper folk alt dei treng. Og ber det heim i store korger på hovudet.